“Het is niet licht om versleten ouders te torsen
En zelden zijn ze vlekkeloos.
Maar misschien is het de enige manier om zelf volwassen te worden aan dat gewicht
Je zwerft, alleen als je ze wilt dragen voldoende vrij naar de toekomst Zonder complex”

Pater Jan van Kilsdonk
Uit: Balans in beweging

VADER

Vader kocht ooit
een verzameld werk:
een bundel gedichten
van degelijk merk.

Bij wat hij mooi vond
zette hij strepen
een enkele keer
een uitroepteken.

Bij tijd en wijle
herlees ik die
zeer summiere
biografie:

in een code
van strepen en stippen
steeg het water
hem naar de lippen.

Willem Wilmink 
Uit: Verzamelde gedichten. 
Amsterdam: Bert Bakker 2006

LEVENSVERHAAL

Toen hij geboren was begon het al;
zijn moeder had de bijsluiter verloren.
Nooit wist hij waartoe dit
of dat dienen moest. Hoewel
hij toch kon raden
liep het steeds verkeerd.
Zijn vrienden durfde hij niet te vragen:
in hun jeugd hadden die goed
hun eigen voorschriften gelezen
en die toen  verbrand.
Iedereen hield alles maar geheim
en deed volmaakt wat hij niet kon:
ze lachten hem al op de speelplaats uit:
een tegenstrijdigheid, verlamd
en huilend in de zon.

Peter ghyssaert
Uit: jubileum en andere gedichten
Amsterdam:Bert Bakker1997

DE WITTE ROOS

Het was laat in het jaar
ach eigenlijk bedoel ik eind november
de negenentwintigste als ik het wel heb
zo om een uur of vier in de middag 
(op de minuut af weten is moeilijk 
zowel van tevoren als achteraf
slechts tijdens het had gekund
maar ik lette niet op de tijd)
toen van de witte roos
het laatste blaadje losliet
en neerwaarts warrelde
donkerende grond tegemoet

Remco Campert
Uit: Nieuwe herinneringen. De Bezige Bij, 2007